Lanet bir kış işte.Sevmem bu mevsimi.Ben sarı sıcak yazların insanıyım.İstemem üşüten yağmurları,bahar yağmuru dururken...Bu kış daha bir çekilmez oldu benim için.YÜREĞİMDEKİ AYAZ MI BUNUN SEBEBİ?
Oysa daha geçen gün güneşi görünce fora edivermiştim kabanı çizmeyi.Kendimi bırakınca güneşin kollarına unutuvermiştim herşeyi.Nasılda güzeldi..Başımı göğe çevirip o sonsuz maviliğe baktığımda içimi kaplayan sevincin tarifi mümkün değildi..
Çok sürmedi sevincim.Önce gri bulutlar geldi kapadı güneşimin önünü.Yüzümdeki gülümseme donup kaldı birden.Yine de kaybetmedim umudumu.Az sonra bu bulut gidecek o güzelim güneş sıcak yüzünü gösterecek ve ben beklemeye devam edecektim.Bekledim...Bekleyişin sonunda beklenenin her zaman gelmeyeceğini bilecek kadar yaşamışlığım vardı oysa...
O küçük gri bulut nasılda büyüdü kısa sürede.Rengi siyaha döndüğünde başıma gelecekleri anlamıştım;ama,artık çok geçti.Bir kış mevsimine göre neredeyse çırılçıplak denecek şekilde yakalanmıştım işte.Ben görmek istemesem de,gerçek ayan beyan ortadaydı,bahara daha çoooooookkkk vardı....
Bir gök gürlemesinin ardından boşalan yağmur sırlsıklam ederken korumasız bedenimi, kendimle savaşmaya başlamıştım ben de..Mevsimi gelmeden güneşe aldanmak,bir sıcak gülüşün peşinden koşup sonrada duvara toslamaya benziyordu.Kimseyi suçlamadım çünkü ben yola gönüllü çıkmıştım.Görmek istediklerimi görmüş,gerçekleri gözardı etmiştim.
Ama inanmaya ihtiyacım vardı.İnsanlardan vazgeçtim hiç olmazsa bahar beni kandırmamalıydı.Çaresiz baharın geleceği güne kadar sayılacak günler..Bir acının yürekte küllenmesini beklemek gibi beklenecek kışın bitmesi.Tükendiğinde kış günleri,güneşli günlere kavuşacağım.Ve bir daha asla yalancı baharlara kanmayacağım........
0 yorum:
Yorum Gönder