Geriye kalan hikâye inadın aşkı yenişiymiş.

İnatla yürümeliydik oysa hayat denen yolu.
Sabır, kaçırmadık bu gemiyi hadi devam yakın sonu.
Şu insanoğlu sanki bir senaryo gereği var olur
içinde şevki kalmamış ve suretinde bir sürur.
İlişkiler ticaretten mi?
Çelişkilerle bezeli, gelip ve geçici bak bu mutluluk emaneten mi?
Hayattan istenen ne?
Neden sürekli yergi cevap şahsen var mı sahi?


Gözyaşı mahcup bir halde yine mi yüzünü süsledi?
Kaybettin hevesi bulamadın ki yine kayıp
Bu serseri dönmez geri misali yetmez.
Ver şu gerçeği lafzımda anlatılmak umut mesaisi
İnsana dair ölüm kalım hayata daha ne varsa
Alışıyorsun artık kötüye ne kadar zor da olsa
Boşalsa gözlerimden elem yağmurları
Tek temennim olur inan ki biri çıkıp kurutsa�

Koca bir dün bıraktım içime.
Kurcalar bugün dünü aslından
Mesele dün duvarlarından görememek günü
Affet beni devam da edemem
Velâkin istemem bak yine bekler yarın
Fakat icabet edemem derim.
Ruhumu ıslatmak için atıldığım bu deniz kimin?
Yüzmeyi bilmez bu yüzüm sormuyorlar var mı gemin?
Umut bu seferin oysa en vefalı kaptanıydı
Her deniz bir liman muhtaç sabredin.

Tanrı nasıl istediyse bizde öyle yaşıyoruz.
Sömürme tutkusuyla bence birbirimizi kazıyoruz.
Nasıl ki manevi acı akılda büyük sızıysa
Yaşam yürekte umuttur umutta bize lazım ya
Alakasız gurur mu benle köşe başında didişmiş?

Gecem yalnız yıldızlarsa birbirleriyle sevişmiş.
Zaman geçerken ben çoktan değişmiş?
Geriye kalan hikâye inadın aşkı yenişiymiş.

Kimde neşe varsa bilmem karanlıktır içim.
Devamlılığım olmalı duygular prestijim.
Bir seferlik şansım varsa ayrılılığı silelim.
Geriye dönmemek için hayata gelmiş bir etim.

Kâğıttan silmek gibi değildir kalpten silmen.
Sebepsiz sorunlara düşmüşsün bak yeniden.
İnsanım pişmanlığından başı öne eğilen.
Parayla aşkım olsa yazamazdım derinden.

Hayat içinde bir hayat var ikiye ayrılan.
Derin hüzün acıyla yasta gönlü sevgi bulamayan.
Ve bilinebilir diğeri zevk sefa içinde savrulan.
Çift taraflı döngü bu yaşam oyunu sağlayan.

Sabret daha çok gün var
Kasvetli ve dar yollar
Kurak bir hayli aklım
İmdadımda kim damlar?
Bir hayli alçak oysa aşılmıyor duvarlar
Elbet biter bir gün sonunda mutluluk var...